روایت معاون زنان رئیس جمهور از حضور ناشناس در ورزشگاه آزادی

معاون زنان و خانواده ریاست جمهوری از حضور غیررسمی خود در وزرشگاه و در جریان بازی ایران و عراق خبر داد.

انسیه خزعلی، معاون زنان و خانواده ریاست جمهوری در گفت وگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری برنا، از حضور غیررسمی خود در وزرشگاه و در جریان بازی ایران و عراق خبر داد و اظهار کرد: وقتی در یک مسئولیتی قرار می گیریم باید خیلی از جاهای نرفته را برویم و خیلی از مواردی که با آن سر و کار نداشتیم را از نزدیک لمس کنیم.

وی افزود: ممکن است گزارش های مختلفی به ما برسد اما تا زمانی که خودمان شخصاً حضور پیدا نکنیم و از نزدیک در جریان نباشیم نمی دانیم چطور باید برنامه ریزی کنیم.

معاون زنان و خانواده ریاست جمهوری ادامه داد: در خصوص مسأله ورزشگاه صحبت هایی را شنیده بودم اما باید خودم می رفتم و از نزدیک حواشی را بررسی می کردم و می دیدم که آیا حرف های زشتی زده می شود؟ مواد مخدر یا روابط ناسالم وجود دارد؟ بدون شک هرکسی این موضوعات را بشنود می گوید ورزشگاه جای بدی است.

خزعلی با بیان اینکه این شنیدن ها باید به دیدن ختم می شد، گفت: بازدید نباید رسمی باشد چون آن وقت هر چیزی را که لازم بود به شما نشان می دهند، به همین جهت من در بازی ایران و عراق به صورت ناشناس وارد ورزشگاه شدم و از بخش های مختلف دیدن کردم، در واقع تمام زمان بازی من حواسم به جزئیات و ایرادات مطرح شده بود.

وی ادامه داد: من با مردم حرف زدم، از سرویس های بهداشتی بازدید و درهای ورودی و خروجی را چک کردم، خوشبختانه زیرساخت های خوبی فراهم شده بود، درب خانم ها با آقایان حدود 5 کیلومتر فاصله داشت

معاون زنان و خانواده ریاست جمهوری با تأکید بر اینکه فضای ورزشگاه محیط امنی برای خانم ها بود، گفت: هیچ موقعیتی که احساس کنم برای خانم ها نامناسب است ندیدم و در کل همگی یک حس ملی و همگرایی داشتند.

وی افزود: البته خیلی از خانم ها موافق حضور زنان در ورزشگاه نیستند، در همین راستا ما جلسه ای را با حضور افراد موافق و مخالف در معاونت زنان داشتیم، افراد مخالف معتقد بودند که محیط مناسب خانم ها نیست، من بازی های لیگ را نمی گویم اما در بازی ملی ایران و عراق زیرساخت ها آماده بود و قطعاً افرادی که مخالف هستند، اگر محیط را از نزدیک می دیدند مخالفتی نمی کردند.

وی در پاسخ به این سوال که شما خودتان موافق حضور زنان در ورزشگاه هستید یا نه؟ گفت: اگر زیرساخت ها فراهم باشد موافقم، مثلاً  در بازی ایران و عراق یک جو ملی حاکم بود و آسیبی به ارزش ها وارد نشد اما در برخی شهرها مثل مشهد ظاهراً این زیرساخت ها وجود ندارد.