چگونه در برابر آبله میمونی از خود و دیگران محافظت کنیم؟
آبله میمونی که اولین مورد آن در کشور شناسایی شده، بیماری ویروسی است که بین انسان و حیوان مشترک بوده و می‌تواند از حیوانات به انسان سرایت کرده و همچنین از فردی به فرد دیگر منتقل شود. بنابراین سوال آن است که چه کنیم تا به آبله میمونی مبتلا نشده و از خودمان و دیگران در برابر این ویروس محافظت کنیم؟.
به گزارش ایسنا، آبله میمونی یک بیماری ویروسی است که توسط ویروس آبله میمونی ایجاد می‌شود. این بیماری بین انسان و حیوان مشترک است، به این معنی که می‌تواند از حیوانات به انسان سرایت کند و همچنین از فردی به فرد دیگر منتقل شود. چرا به این بیماری آبله میمونی می‌گویند؟
علت انتخاب نام آبله میمونی برای این بیماری این است که اولین بار در سال ۱۹۵۸ در میان میمون‌هایی که برای تحقیقات و پژوهش نگهداری می‌شدند، شناسایی شد. این بیماری اولین بار در سال ۱۹۷۰ در انسان نیز شناسایی شد. علائم آبله میمونی
علائم این بیماری معمولا شامل تب، سردرد شدید، دردهای عضلانی، کمردرد، ضعف، تورم غدد لنفاوی و بثورات پوستی است. بثورات پوستی معمولا در عرض یک تا سه روز پس از شروع تب آشکار می‌شوند. تاول‌ها ممکن است صاف یا کمی برجسته بوده و با مایع شفاف یا زرد پر شده و سپس پوسته، پوسته و خشک شده و بریزند. تعداد تاول‌ها در یک فرد می‌تواند از چند عدد تا چند هزار متغیر باشد. بثورات روی صورت، کف دست‌ها و کف پا، دهان، اندام تناسلی و چشم بروز می‌کند.
البته گفته می‌شود که بهبودی علائم معمولا بین دو تا چهار هفته طول می‌کشد و در اکثر موارد بدون درمان خود به خود از بین می‌روند. نحوه سرایت آبله میمونی
بر اساس اعلام متخصصان باید توجه کرد که یکی از راه‌ها انتقال بیماری آبله میمونی، از انسان به انسان از طریق تماس مستقیم با ضایعات پوستی عفونی یا مخاطی است. تماس نزدیک پوستی بین افراد، از جمله در حین رابطه جنسی و... نیز جزو راه‌های انتقال است. همچنین انتقال از راه‌های دیگر شامل قطرات و ترشحات تنفسی و احتمالا آئروسل‌های کوتاه‌برد که نیاز به تماس نزدیک طولانی مدت دارند، انتقال حین بارداری از طریق جفت از مادر به جنین یا حین زایمان و یا با تماس نزدیک پس از زایمان از مادر به نوزاد هم ممکن است اتفاق افتد.
باید توجه کرد که براساس گفته متخصصان با محدود کردن تماس با افرادی که مشکوک به آبله میمونی هستند یا ابتلای آنها تایید شده، می‌توانید خطر ابتلا به بیماری را کاهش دهید. در عین حال اگر با شخص بیمار زندگی می‌کنید، فرد مبتلا را تشویق کنید تا خود را ایزوله کند و هرگونه ضایعه پوستی را با پوشش مناسب نظیر گاز استریل بپوشاند.
در هنگام تماس با بیماران آنها باید از ماسک طبی استفاده کنند. به خصوص اگر سرفه می‌کنند یا ضایعاتی در دهان خود دارند. در عین حال فردی هم که با بیمار مواجهه دارد، باید ماسک بزند و تا حد امکان از تماس پوست به پوست خودداری کرده و برای تماس مستقیم با ضایعات، دستکش یکبار مصرف بپوشند.
در عین حال اگر بیمار نمی‌تواند لوازم شخصی‌اش را تعویض کند، هنگام تعویض لباس یا روتختی وی از ماسک استفاده کنید. پس از تماس با فرد بیمار، دستان خود را با آب و صابون بشویید یا با محلول حاوی الکل ضدعفونی کنید. همچنین لباس‌ها، روتختی‌ها، حوله‌ها و سایر وسایل یا سطوحی که فرد مبتلا لمس کرده یا ممکن است بثورات پوستی یا ترشحات تنفسی آنها با این وسایل تماس داشته باشد را با آب گرم و مواد شوینده بشویید.
بنابر اعلام وزارت بهداشت، سطوح آلوده را تمیز و ضدعفونی کنید و زباله‌های آلوده مانند پانسمان‌ها را به طور مناسب در کیسه زباله و سطل زباله در دار قرار دهید.
