وزارت بهداشت خبر داد: مشاهده اولین مبتلا به آبله میمونی در کشور

سخنگوی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی از مشاهده اولین مورد ابتلا به آبله میمونی در کشور خبر داد و تصریح کرد این بیماری کشندگی بالایی ندارد.

به گزارش ایرنا از وزارت بهداشت، پدرام پاک آیین با اعلام این خبر اظهار داشت: شناسایی این مورد با همکاری بیمار که یک بانوی ۳۴ ساله است و خانواده او از طریق مشاهده ضایعات پوستی بیمار صورت گرفته است؛ بیمار که در اهواز سکونت دارد، بلافاصله قرنطینه شده و با تایید آزمایش های اولیه و نهایی در حال طی کردن دوره بیماری خود در منزل است.

وی با بیان اینکه بنا به اظهار دانشمندان و متخصصان، آبله میمونی، کشندگی بالایی نداشته و قابل درمان است، افزود: افرادی که در گذشته دور واکسن آبله را تزریق کرده‌اند تا حدود  قابل توجهی نسبت به این بیماری مصونیت خواهند داشت.

به گزارش ایرنا، اولین مورد شناخته شده ویروس آبله میمونی در سال ۱۹۵۸ در بین میمون‌هایی که برای تحقیقات و پژوهش نگهداری شدند، مشاهده شد. ولی اولین مورد انسانی این بیماری در سال ۱۹۷۰ در آفریقا و در یک کودک شناسایی شد. زادگاه آبله میمونی در کشورهای مرکزی و غرب آفریقا و در مناطقی پوشیده شده از جنگل‌های بارانی استوایی است چرا که مخزن این ویروس علاوه بر میمون‌ها برخی از جوندگان نیز هستند که البته هنوز به صورت دقیق و کامل مخزن این ویروس شناسایی نشده است. اما به  علت تماس بین انسان و حیوانات در این مناطق این بیماری به انسان سرایت کرده است.

آبله میمون دو مرحله اولیه و ثانویه دارد. وقتی این ویروس وارد بدن می‌شود ممکن است بین یک تا دو هفته هیچ علامتی نداشته باشد و گفته می‌شود بین ۵ تا ۲۱ روز علامتی ندارد. اما وقتی دوره کمون و پنهان آن خاتمه پیدا می‌کند، با علائم عمومی نظیر تب، سردرد شدید، درد عضلانی، کاهش انرژی بدن، کمر درد و تورم غدد لنفاوی شروع می‌شود و در کل ابتلا به ویروس آبله میمونی ابتدا با این علائم عمومی خواهد بود.

این موضوع بسیار مهم است که ویروس آبله میمونی در دوره کمون ۵ تا ۲۱ روز امکان انتقال فرد به فرد ندارد و انتقال این ویروس از زمان شیوع علائم آغاز می‌شود و بعد از آن اثرات پوستی همچون تاول‌های پوستی ایجاد شده که ابتدا مسطح  اما آرام آرام برجسته می‌شوند و در درون آن تغییر رنگ ایجاد کرده و پس از پوسته‌ریزی محو می‌شوند.

به طور معمول از زمانی که علائم بالینی آبله میمون در فرد ایجاد شده تا زمانی که تاول‌ها کاملا برطرف شود، فرد می‌تواند ناقل بیماری باشد و اگر در تماس نزدیک با یک فرد سالم قرار بگیرد می‌تواند این بیماری را انتقال دهد.

بیشترین راه انتقال بیماری آبله میمونی، تماس نزدیک از جمله تماس پوست به پوست است. اما انتقال قطره‌ای از طریق تنفس، تماس انسان با حیوانات آلوده و خوردن گوشت آلوده نیز از دیگر راه‌های ابتلا به آبله میمون است. انتقال بیماری از طریق مادر به جنین نیز راه دیگر انتقال این ویروس است.

علایم آبله میمونی در انسان شبیه یا خفیف‌تر از بیماری آبله و دوره بروز آن، پنج‌روز است که با تب، سردرد، درد عضلانی، درد کمر، لرز و احساس خستگی شدید شروع می‌شود، تنها فرق علامتی آبله میمونی و سایر بیماری‌ها با ظاهر مشابه در این است که می‌تواند غدد لنفاوی را درگیر و متورم کند.

آبله میمونی عفونت ویروسی است که به صورت ضایعات جلدی (بثورات پوستی) در صورت و قسمت‌های مختلف بدن ایجاد می‌کند. عفونت در نتیجه تماس مستقیم با خون، مایعات بدن، ضایعات پوستی یا مخاطی حیوانات آلوده اتفاق می‌افتد.

براساس آمار و اطلاعات موجود، در آفریقا، شواهدی از عفونت ویروس آبله میمون در بسیاری از حیوانات یافت شده و دلیل انتقال آبله میمونی کاملا مشخص نیست، اما خوردن گوشت خام و سایر محصولات دامی حیوانات آلوده، یک عامل خطر احتمالی برای ابتلا به این نوع عفونت ویروسی است.