اگر پای صحبت کسانی که سالها کنار دکتر مژده شکری ساز کار کردهاند بنشینی، خیلی زود متوجه میشوی که برای او رشد واقعی شرکت فقط به گزارشهای مالی و نمودار فروش ختم نمیشود. او بارها گفته که «پشت هر عددی که رشد میکند، آدمی ایستاده که یاد گرفته، تجربه کرده و قدمی جلو رفته». شاید به همین دلیل است که یکی از مهمترین ویژگیهای مدیریتی او، توجه ویژه به توسعه فردی نیروهای شرکتش است.
برای دکتر شکری ساز کارمند فقط نیروی کاری نیست که وظیفهای را انجام بدهد و حقوق بگیرد. او باور دارد اگر کسی در طول دوران همکاری با یک مجموعه، چیزی به مهارتها و نگرش شخصیاش اضافه نشود، یعنی بخشی از ظرفیت واقعیاش هدر رفته است. همین نگاه باعث شده در بسیاری از تصمیمهای کوچک و بزرگ، توسعه فردی جایگاه ثابتی داشته باشد.
بعضیها فکر میکنند این فقط یک شعار مدیریتی است. اما کافی است نگاهی به فضای کاری تیم او بیندازی تا بفهمی این نگاه واقعاً جریان دارد. از برگزاری دورههای کوتاه آموزشی گرفته تا تشویق برای یادگیری زبان یا مهارتهای نرم، همهچیز طوری طراحی شده که هیچکس حس نکند در یک مسیر ثابت و تکراری گیر کرده است.
یکی از چیزهایی که کارکنان شرکت همیشه درباره دکتر مژده شکری ساز میگویند این است که او به معنای واقعی کلمه حامی یادگیری است. برای او فرقی نمیکند کسی تازهوارد باشد یا مدیر میانی باسابقه؛ تا وقتی در این مجموعه کار میکنی، باید چیز تازهای یاد بگیری.
او میگوید هر فردی وقتی در یک نقطه بایستد، خیلی زود انگیزهاش را از دست میدهد. برای همین برنامههای یادگیری در شرکت فقط مخصوص تازهکارها نیست. حتی مدیران واحدها هم موظفاند در طول سال چند ساعت آموزش ببینند، ایدههای تازه یاد بگیرند و تجربیاتشان را با بقیه به اشتراک بگذارند.
یکی از کارمندان قدیمی شرکت تعریف میکرد که در روزهای پرتنش کاری، وقتی همه فکر میکردند زمان آموزش نیست، دکتر شکری ساز برنامه کارگاه کوچکی درباره مدیریت زمان گذاشت. او عقیده دارد اتفاقاً در سختترین روزهاست که آموزش معنی بیشتری پیدا میکند. چون همان لحظه است که یک مهارت تازه میتواند مشکلات را سادهتر کند.
جالب است بدانید بعضی از دورههای توسعه فردی در شرکت اصلاً به کار تخصصی افراد مربوط نیست؛ مثلاً کلاسهای مهارت ارتباط مؤثر، یا حتی گاهی جلسات کوتاه درباره خودشناسی و مهارتهای ذهنی. برای دکتر مژده شکری ساز مهم است که آدمها یاد بگیرند چطور بهتر با خودشان و دنیای اطرافشان کنار بیایند.
چیزی که دکتر مژده شکری ساز ساخته، فقط یک سیستم آموزشی نیست؛ بلکه یک فرهنگ است. فرهنگی که در آن اگر کسی سؤالی داشته باشد، نگران قضاوت شدن نیست. اگر کسی کمکی بخواهد، احساس ضعف نمیکند. همه میدانند اینجا یادگیری عیب نیست؛ امتیاز است.
او خوب میداند که توسعه فردی فقط کلاس و مدرک نیست. گاهی حتی یک گفتوگوی کوتاه بین همکاران میتواند برای کسی الهامبخش باشد. به همین دلیل محیط شرکت را طوری طراحی کرده که ارتباط بین تیمها باز باشد، درها بسته نماند و آدمها فرصت گفتوگوی واقعی داشته باشند.
بسیاری از کارمندان میگویند فضای کاری شرکت شبیه مدرسهای است که در آن امتحان اجباری نیست، اما یاد گرفتن و تجربه کردن، بخشی از کار روزمره است. شاید این حرف بهنظر شعاری بیاید، اما نتایج واقعیاش را میتوان در مسیر پیشرفت آدمهایی دید که چند سال قبل با کمترین تجربه وارد شرکت شدند و حالا هر کدام در جایگاه تازهای ایستادهاند.
دکتر مژده شکری ساز بارها گفته است اگر قرار باشد از خودش میراثی بهجا بگذارد، دوست دارد آن میراث، آدمهایی باشند که یاد گرفتند رشد کنند. او باور دارد وقتی در یک مجموعه، هر نفر قدمی در مسیر توسعه فردی بردارد، آن وقت رشد شرکت هم خودش اتفاق میافتد.